Heb jij een opgeblazen ego?
Ironisch genoeg trekken onze tenen krom bij deze vraag dat we er onmiddellijk door in de ontkenningsmodus terechtkomen. “NEE… ik heb een heel normaal ego, dank je”, denken we vaak. Vervolgens kunnen we op jacht gaan naar een persoon in ons leven op wie we ons boos en zelfingenomen kunnen voelen, en gaan we nadenken over de mate waarin we hun opgeblazen ego verafschuwen.
Gek hè?
Het ego ontkent het bestaan van het ego, en het ego vindt het leuk om iemand anders de schuld te geven, en dat is precies de reden waarom we keer op keer in dezelfde deprimerende emotionele sleur terechtkomen. Wanneer we weigeren te erkennen in welke mate ons ego ons leven leidt, slagen we er niet in om ooit authentiek te groeien of diepe innerlijke vrede in het leven te vinden.
Maar het is erg moeilijk om te erkennen dat je een gigantisch ego hebt. Oh ja!
Er is nederigheid, openheid en radicale eerlijkheid voor nodig om op een punt te komen waarop je kunt zeggen: “JA, ik heb een ENORM EGO, en dat is klote.” Er is veel moed voor nodig om toe te geven dat je ongelijk hebt en dat je niet zo groot of rechtvaardig bent als je ooit dacht. Waarom? Omdat dit voor veel mensen DOOD betekent, een egodood; de dood van de stabiliteit, de dood van de zekerheid, de dood van het vertrouwen, de dood van het gevoel van eigenwaarde.
Maar luister eens… je hoeft jezelf niet te haten om toe te geven dat je een opgeblazen ego hebt! Integendeel, dit aan jezelf toegeven is een van de grootste daden van eigenliefde die mogelijk is, en het is een direct geschenk van de Ziel om je egoïsme toe te kunnen geven en toch te respecteren wie je bent op een zielsniveau.
5 tactieken van het opgeblazen ego die je in slaap houden
Als je ‘slaapt’ ben je nog niet ontwaakt voor de waarheid van het leven – van jouw realiteit. Wanneer we spreken over ‘ontwaken’ of verwijzen naar een ‘spiritueel ontwaken’, bedoelen we een persoon die de authenticiteit van het zijn heeft geproefd – niet de leugens en halve waarheden van het door de mens gemaakte bestaan.
Dus ben je wakker geworden, of slaap je grotendeels? Misschien zit je er middenin en bevind je je in een ’tussenwereld’ tussen waarheid en leugen, realiteit en onwerkelijkheid.
1. Ik heb woede en angst nodig om verandering tot stand te brengen.
Ik heb dit zo vaak gehoord – zelfs van mezelf – dat het verbijsterend is. Vooral activisten hebben last van dit soort egotrucjes, omdat ze geloven dat de enige manier om echte verandering te bewerkstelligen is door mensen vanuit woede te benaderen. Ik heb veel veganisten, religieuze missionarissen en dierenrechtenactivisten in het bijzonder gezien en gehoord die schuldgevoelens, schaamte en angst gebruiken om mensen te bekeren tot een ‘betere manier van leven’. Dit resulteert echter vaak alleen maar in door het ego gevoede argumenten, wrok en, het ergste van alles, ontkenning.
De realiteit is dat woede woede voortbrengt. Oorlog kweekt oorlog. Maar liefde brengt liefde voort. Vrede brengt vrede voort. En liefde, ware liefde in mijn ervaring, is niet een inactieve staat van in je eigen kwijl zitten; het is actief en komt voort uit een plaats van begrip.
Wie zou je waarschijnlijk serieus nemen? Een persoon die je een ‘zondaar’ of een ‘egoïstische moordenaar’ noemt die ‘onbewust, onethisch en het uitschot van de aarde’ is, of iemand die je empathie, echt begrip en mededogen leert, niet alleen voor jezelf, maar voor alles wat leeft?
2. Ik moet ‘spiritueler’ zijn om gelukkiger te zijn.
Als je aan een spiritueel persoon denkt, wat zie je dan voor je? Misschien denk je aan een yogi, of een energetisch therapeut, of een helderziende. Er kunnen beelden ontstaan van kristallen, chakra-reiniging of meditatie. En hoewel al deze dingen heel nuttig en uiterst heilzaam zijn, is het eigenlijk niet nodig dat we ‘een spiritueel persoon zijn’ om diepe, blijvende vreugde te vinden.
Waarom is dit het geval? Omdat de handeling van het nastreven van een beeld van spiritualiteit afbreuk doet aan de handeling die het puur ervaren van Zijn betekent. Wanneer we voortdurend verlangen en proberen iets anders te zijn dan wat we van nature zijn, creëren we een enorme ontevredenheid en kloof in ons leven. We hebben voortdurend het gevoel alsof we er ‘bijna’ zijn; bijna het toppunt van spiritualiteit, terwijl we de hele tijd in cirkels achter onze staart aan rennen. In werkelijkheid is wat we altijd al verlangden al aanwezig onder alle lagen van onze gedachten, overtuigingen, verlangens, conditioneringen en doelen.
Hoe kun je dit zeker weten? Neem even de tijd om te stoppen met waar je nu mee bezig bent. Stop met zoeken, stop met rennen, stop met je weerstand tegen wat er op dit moment in je leven gebeurt. Laat alles zijn zoals het is. Dit betekent niet dat je een oplichter of een vloerkleed bent; het betekent slim zijn en niet vechten met de realiteit. Alles stoppen is de beste manier om de aangeboren vreugde te ervaren die al die tijd al onder alles heeft bestaan.
3. Ik moet lijden om vervulling te vinden.
Deze mentaliteit is vergelijkbaar met het martellaarscomplex manier om naar het leven te kijken. Hoewel het onmiskenbaar is dat lijden ons helpt te groeien en te leren, is het denken dat lijden een voorwaarde is om vervulling te ervaren hetzelfde als denken dat je je vinger moet afhakken om echt een geweldige dag te hebben.
De realiteit is dat je niet hoeft te lijden om vervulling te vinden, hoewel het vinden van vervulling vaak een gevolg is van lijden.
Vaak raken we extreem gehecht aan onze verhalen over rechtvaardig lijden. Waarom? Omdat ze ons het gevoel geven dat we speciaal en gerechtigd zijn. Wat we echter vergeten te beseffen is dat het ego hier de baas is: je hoeft geen martelaar te zijn om de Ziel te ervaren. Je hebt nu niets anders nodig dan het cultiveren van bewuste aanwezigheid.
4. Dat ding/die persoon is verantwoordelijk voor mijn lijden.
We zijn vanaf onze geboorte geconditioneerd om te benoemen, te beschuldigen en te beschamen. In wezen is het wijzen met de vinger naar andere mensen en situaties vanwege onze tegenslagen en ongeluk ons erfgoed, en een die we met een enorme last dragen.
Ja, het kan zijn dat je zoon niet met je praat; ja, het kan zijn dat je partner je doelen en dromen niet accepteert; Ja, er is misschien een vreselijke ziekte bij je vastgesteld, maar op zichzelf zijn deze mensen en gebeurtenissen in je leven niet verantwoordelijk voor je lijden. Jouw weerstand ertegen wel. Het is jouw verlangen dat ze iets anders zijn dan wat ze zijn.
Dit betekent natuurlijk niet dat je moet opgeven en mensen en situaties over je heen moet laten lopen. Het betekent niet dat je niet het beste voor jezelf doet en het beste uit je leven haalt. Maar het betekent wel dat je verantwoordelijkheid neemt voor je reacties, gedachten en gevoelens. Het betekent wel dat je accepteert dat je geluk een directe weerspiegeling is van je beslissingen.
5. Ik heb DAT nodig om mij DIT te geven.
Hier zijn enkele veelvoorkomende voorbeelden:
Ik heb veel geld nodig om mij zekerheid te geven. Ik heb jouw liefde en acceptatie nodig om mij een heel en compleet gevoel te geven. Ik moet zoveel gewicht verliezen om me zelfverzekerd en sexy te voelen. Ik moet in opstand komen tegen wat ze doen om van mij een beter mens te maken. Ik moet succesvol zijn om me voldaan te voelen in het leven. Ik moet aardig zijn om acceptabel te zijn.
Is dit allemaal waar?
De realiteit is dat niets buiten jezelf je echt kan geven wat je jezelf niet van binnenuit kunt geven. Dit komt omdat alles wat buiten jouw controle ligt, binnen enkele seconden kan worden vernietigd of van je kan worden weggenomen.