Hier is het ding: spirituele eenheid is je geboorterecht.
Diep van binnen weet je dit. We weten dit allemaal. Iets eraan resoneert diep in je botten.
“Maar is Eenheid niet iets dat gereserveerd is voor spiritueel gevorderden of elite?” we hebben de neiging om te protesteren. “Moet ik niet waardig zijn om het te verdienen?”
Nee.
Ervaringen van spirituele eenheid kunnen spontaan komen of na jaren van krachtige spirituele oefening. Er lijkt geen consistent, objectief patroon te zijn.
Maar de waarheid is dat eenheid door iedereen kan worden gevoeld. Er is hier geen geheime of eliteclub. Het maakt niet uit welke leeftijd, geslacht, ras, achtergrond, intellect of niveau van spirituele ontwikkeling je hebt, eenheid is je bestemming. Met andere woorden, je hebt niet alleen het recht om het te ervaren, maar het is een integraal onderdeel van je reis als spirituele zoeker. En uiteindelijk, in de woorden van de wijze wijze Sri Nisargadatta Maharaj, ben jij Dat.
In dit artikel ga ik de beste manieren uitleggen om deze heilige Oorspronkelijke staat van zijn – de essentie van je Ware Aard – direct te voelen en te belichamen.
Wat is eenheid?
Eenheid is een ervaring die de geest overstijgt. Wanneer we eenheid ervaren, voelen we een verbinding met alles wat bestaat op elk niveau. Met andere woorden, we voelen ons ‘één’ met alle dingen.
Een andere manier om het te zeggen is dat eenheid het gevoel van volheid, uitgestrektheid en voltooiing is – het is de ervaring van het belichamen van onze ware aard, het Zelf dat bestaat buiten onze beperkte persoonlijkheden, ook bekend als ons ego.
Andere namen voor eenheid zijn vaak Non-Duaal Gewaarzijn, Boeddha-Natuur, Christus bewustzijn en Verlichting.
Waarom is het zo moeilijk om eenheid te ervaren?
Simpel gezegd, de reden waarom het zo moeilijk en zeldzaam voor ons is om eenheid en heelheid te ervaren, is dat onze geest het ons niet toelaat.
Terwijl onze geest ons helpt om het leven te plannen, ons voor te stellen, te creëren, te structureren en logisch te begrijpen, fragmenteren ze tegelijkertijd ook het bestaan. Wanneer het leven wordt opgesplitst in gedachten, concepten, ideeën en overtuigingen, kunnen we niet direct de eenheid van alles ervaren. In plaats daarvan nemen we het leven waar door een gebroken lens. Totdat we die gebarsten bril kunnen afdoen, zullen we onszelf blijven zien als geïsoleerde en afzonderlijke kleine entiteiten die de wereld in zwart-wit zien.
Het probleem is dat de meesten van ons zijn vergeten dat we die gebarsten bril dragen. We leven het grootste deel van ons leven in de overtuiging dat we onze gedachten en beperkte mentale identiteiten zijn. We zijn net als vissen die zijn vergeten wat het concept van water is. De enige realiteit waarin we geconditioneerd zijn om in te leven, is de realiteit die wordt gedomineerd door de geest. We vergeten dat we zoveel meer zijn dan onze gedachten en mentale verhalen. We verliezen het contact met onze ware aard.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is eenheid geen ‘speciale’ ervaring – het is eigenlijk de meest natuurlijke en normale staat van zijn die mogelijk is. Maar vanuit het perspectief van de geest lijkt het echt nieuw en opwindend, omdat het zo zeldzaam is!
Splitsen en innerlijke fragmentatie
Omdat onze geest zo veel van ons leven domineert, hebben we ook de neiging om ons innerlijk gefragmenteerd te voelen. De aard van de geest is om begrip en veiligheid te zoeken. En om het leven te begrijpen en veilig te zijn, moeten we sommige dingen als ‘goed’ zien en sommige als ‘slecht’. Het leven opsplitsen in goed / slecht en goed / fout is een heel natuurlijk proces omdat het ons helpt te overleven. Als we niet het vermogen zouden hebben om het leven in tegenstellingen te splitsen, zouden we niet kunnen begrijpen dat voor tegemoetkomend verkeer stappen fataal (of ‘slecht’) is en dat het gevaarlijk is om onze kinderen met messen te laten spelen (‘slecht’).
Maar tegelijkertijd veroorzaakt het opsplitsen van het leven in polariteiten ook enorm veel lijden in ons. Waarom? Omdat we opgroeien en leren dat sommige delen van ons “goed” zijn, terwijl andere delen van ons “slecht” zijn. We hechten ons dan aan de ‘goede’ delen van onszelf en onderdrukken of ontkennen de ‘slechte’ delen van onszelf.
Wat gebeurt er als we onszelf gefragmenteerd gaan zien? Het antwoord is dat we ons gebrekkig, “niet goed genoeg” en onvolledig voelen. We beginnen ons onzeker, angstig, eenzaam, depressief en in sommige extreme gevallen suïcidaal te voelen. Onze essentie is verdund. We voelen ons nep en niet authentiek. Leegte achtervolgt ons. We verlangen er enorm naar om van onszelf te houden en onszelf te omhelzen, maar hoe kunnen we volledig accepteren wie we zijn als we sommige delen van onszelf haten en andere delen liefhebben?
Daarom is spirituele integratie zo belangrijk. Integratie is het tegenovergestelde van fragmentatie. Wanneer we integreren, verenigen we verschillende delen van onszelf die misschien al jaren of decennia ontbreken. Als we integratie zoeken, zoeken we eenheid en heelheid. Ik zal het onderwerp integratie later meer bespreken.
Uiteindelijk lijken eenheid en heelheid ons zo vreemd omdat we onze innerlijke en uiterlijke werelden waarnemen door de gefragmenteerde lens van de geest. En trouwens… het hele concept van een binnen- en buitenwereld is zelf een scheiding die door de geest is gecreëerd! Zie je hoe diep ingebed in onze realiteit de geest en zijn concepten zijn?
Is eenheid hetzelfde als verlichting?
Net als eenheid wordt de term ‘verlichting’ ook veel rond gestrooid op het spirituele pad. Maar zijn ze hetzelfde? Ja. In mijn perspectief zijn ze hetzelfde. Ik hou er echter niet van om de uitdrukking verlichting te gebruiken, omdat het zo’n beladen woord is.
Eenheid voelt voor mij meer belichaamd. Persoonlijk resoneer ik veel meer met deze term dan verlichting die erg cerebraal lijkt en overdreven gericht op het “lichte” aspect van het bestaan, dat zelf eenzijdig is. Mijn ervaring is dat het punt van ons bestaan als mens gaat over het omarmen van zowel onze menselijkheid als goddelijkheid – niet alleen focussen op de “liefde en licht” aspecten van spiritualiteit die alles te rauw en echt omzeilen.
De spirituele reis gaat niet alleen over opstijgen. We moeten ook afdalen. We moeten in de donkere wateren van onze geest duiken en wat onderzoek doen naar onze ziel. We moeten ons op ons gemak voelen met het bloed, vuil en gruis van mens zijn. Het vermijden van onze wilde kant is het vermijden, ontkennen en verloochenen van een belangrijk en essentieel aspect van ons: onze goddelijke en rommelige mensheid. Als zodanig probeer ik waar mogelijk de uitdrukking ‘verlichting’ te vermijden, omdat die te scheef lijkt. Eenheid (of ‘heelheid’) voelt holistischer en realistischer aan – deze termen voelen meer waar. Maar uiteindelijk kunnen er geen woorden echt de ervaring beschrijven waarnaar hier wordt verwezen. Dat is voor mij het meest essentiële om te onthouden.
Eenheid en de reis naar spiritueel ontwaken
Voor de meeste spirituele zoekers is eenheid de motiverende drijfveer om op de innerlijke reis te gaan. We hebben misschien een moment van totale vrijheid en eenheid met al het leven ervaren. Of misschien is er een pijnlijk verlangen om ‘naar huis terug te keren’ (d.w.z. naar de staat van een zijn). Maar hoe dan ook, eenheid vormt de kern van de spirituele ontwakingsreis.
Als een mandala voert onze reis ons rond de as in de hoop dat we ons op een dag door Goddelijke Genade zullen verenigen met het centrum ervan – het centrum dat spirituele zelfrealisatie of eenheid vertegenwoordigt.
Hoe eenheid te ervaren (5 paden)
Ik wil hier realistisch en duidelijk zijn: de tips en oefeningen die ik zal aanbevelen, zijn geen ‘instant gelukzaligheid’-pil. Ik zou je willen waarschuwen voorzichtig te zijn met iedereen die je “eenheid-in-5-eenvoudige-stappen” probeert te verkopen, want zoiets bestaat niet. Eenheid is niet zoals instant noedels. Ik ga geen clickbait-advies uitbrengen, want dat zou onteren voor hoe diep het pad van eenheid is. Talloze mensen hebben hun hele leven op dit pad doorgebracht.
Dus met het grootste respect voor de echte toewijding en oprechtheid die nodig zijn voor dit pad, bied ik je vijf nuttige paden aan. Er zijn talloze oefeningen, maar ik heb alleen de oefeningen opgenomen die ik persoonlijk heb ervaren en nuttig vond. Dus ik moedig je aan om zowel aandacht te schenken aan als verder te kijken dan de reikwijdte van de hier gepresenteerde tips.
1. Meditatie en opmerkzaamheid
Ja, dit lijkt misschien cliché, maar alleen omdat meditatie en mindfulness op de reguliere markt zijn gekomen, wil dat nog niet zeggen dat ze geen echte waarde hebben.
Zeker, de benadering die veel moderne leraren hebben ten opzichte van meditatie is geseculariseerd en afgezwakt. Maar er zijn veel oude technieken – zoals Vipassana (gedachtenbewustzijn) en Anapanasati (ademhalingsbewustzijn) meditatie – die je helpen direct inzicht te krijgen in de aard van je geest.
Mindfulness is een andere eenvoudige manier om toegang te krijgen tot de ervaring van eenheid. Mindfulness betekent aandacht schenken aan het huidige moment. Ironisch genoeg gaat mindfullness minder over de geest en meer over het aanscherpen van je bewustzijn en vermogen om in het huidige moment te leven. Door deze twee populaire oefeningen kunnen vele glimpjes van vrede en innerlijke heelheid worden ervaren.
2. Eenzame onderdompeling in de natuur
Tijd alleen doorbrengen midden in de natuur is een andere mooie manier om toegang te krijgen tot een staat van heelheid en eenheid. Jezelf trainen om gewoon de natuur te observeren als een passieve vorm van meditatie is voedzaam voor de ziel en kan je een gevoel van innerlijke rust geven. Onderdompeling in de natuur is een krachtige oefening voor veel mentale en fysieke aandoeningen, dus het is de moeite waard om mee te experimenteren.
3. Geest verruimende plantengeneeskunde
Krachtige en levensveranderende momenten van een zijn komen vaak voor tijdens het gebruik van verschillende vormen van plantengeneeskunde. Als je geïnteresseerd bent om dit pad te verkennen, raad ik je aan om een echte sjamaan of spirituele gids te zoeken die je kan ondersteunen bij dergelijke ervaringen, aangezien deze vaak intens en overweldigend kunnen zijn. In dat opzicht is het het beste om weg te blijven van elk type plantmedicijn als je een ernstige psychische aandoening hebt.
Voorbeelden van plantenmedicijnen zijn ayahuasca, San Pedro, psilocybine-paddenstoelen, peyote, DMT en marihuana. Hoe helpen deze planten ons momenten of periodes van een zijn te ervaren? Het antwoord is dat ze de gefragmenteerde lens van de geest tijdelijk verwijderen, veranderen of vervormen. Als de sluier van onze beperkte waarneming eenmaal is verwijderd, is er ruimte voor ons om een meer complete en geïntegreerde versie van de werkelijkheid te ervaren.
Sceptici suggereren dat dergelijke ervaringen zinloze hallucinaties zijn, maar deze diepgaande glimp in de Ultieme Realiteit is gevalideerd door mijn eigen nuchtere, alledaagse ervaring. Het enige dat ik kan zeggen is dat je het moet ervaren om het te geloven. Als je nog geen plantengeneeskunde hebt geprobeerd, raad ik je aan grondig onderzoek te doen en het eens te proberen.
4. Innerlijk werk dat zich richt op integratie
Er zijn veel vormen van innerlijk werk, maar ze zijn niet allemaal gericht op het verkennen, accepteren en integreren van de onderdrukte en afgewezen delen van jou. Hoewel dit pad traag kan zijn, is het – in mijn perspectief en ervaring – het diepste werk dat je kunt doen. Er zijn hier geen snelle oplossingen. Om meer dan een vluchtige glimp van eenheid op te vangen, moet je het onbewuste bewust maken. Zoals de uitblinker Carl Jung ooit zei:
“Heelheid wordt niet bereikt door een deel van iemands wezen af te snijden, maar door de tegenstellingen te integreren.”
We moeten proberen ons te herenigen met de verloren delen van onszelf en psychologisch evenwicht te ontwikkelen. Alleen dan kunnen we authentieke spirituele eenheid ervaren. Voorbeelden van op integratie gericht innerlijk werk zijn schaduwwerk en innerlijk kinderwerk.
5. Echte zelfliefde, mededogen en acceptatie
Liefde is het meest uitgebreide gevoel en de realiteit die er is. Als we echt en oprecht van iemand of iets houden vanuit het diepst van ons wezen, worden alle barrières weggenomen. Alle mentale constructies worden uitgewist. Alle verdeeldheid valt uiteen. Het enige dat overblijft is openheid, uitgestrektheid en ja, de ervaring van eenheid.
Als mensen die een spirituele ervaring hebben, hebben we een complexe relatie met onszelf die vaak wordt bepaald door extreme hoogte- en dieptepunten. Soms denken we dat we te gek zijn, en soms voelen we ons zwaar klote. Maar als we erin slagen om zowel de hoogte- als de dieptepunten te omarmen en de aard van onze geest echt te begrijpen, kunnen we echte zelfliefde ervaren en leren hoe we meer van onszelf kunnen houden.
Als we zowel onze menselijkheid als onze goddelijkheid kunnen omarmen, kunnen we zelfcompassie en zelfacceptatie ervaren. Deze kwaliteiten en oefeningen zijn essentieel op het spirituele pad. Zonder te leren van onszelf te houden in al onze gekheid en heilige wildheid, is het onmogelijk om volledig open te staan voor de ervaring van heelheid en eenheid.